Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ
Θεός ἡμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί
εἰς τούς αἰῶνας
τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142).
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς
προσευχῆς μου, ἐνώτισαι
τήν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν
μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου. Καί μή
εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.
Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισέ
με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος, καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί
ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις
σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ
ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι.
Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου ἀπ’ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου, καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σού εἰμι.
Καί εὐθύς τό, Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ἐξ ἑκατέρων τῶν Χορῶν, ὡς ἑξῆς:
Ἦχος δ΄.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν
ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα
τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν
ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καί τῷ ὀνόματι
Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν
ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς
ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Εὐαρεστήσασα Θεῶ, Ἀθληφόρε, καί πειρασθεῖσα ὡς χρυσός ἐν καμίνῳ, Παρασκευή πανένδοξε, βασάνων πειρασμοῖς, θαύματα πηγάζεις νῦν, καί νοσήματα παύεις, καί τόν ὑπεράγαθον τοῦ Θεοῦ Θεόν Λόγον, ὑπέρ ἡμῶν ἀεί ἐκδυσωπεῖς, ὅπως αὐτοῦ τῶν δωρεῶν ἐπιτύχωμεν.
Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰ μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ, σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ψαλμός Ν΄ (50).
Ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος
τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας
μου, καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω,
καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστί διά παντός. Σοί μόνω ἥμαρτον, καί τό πονηρόν
ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ
κρίνεσθαί σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ
μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς
μοι. Ραντιεῖς με ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με, καί ὑπέρ χιόνα
λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα
τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί πάσας τάς ἀνομίας
μου ἐξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου, καί τό Πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξον με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην, ὁ Θεός, οὐκ ἐξουδενώοει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Ὠδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Ὑγράν διοδεύσας.
Ὑμνῶν σου τήν μνήμην παρακαλῶ, ἔνδοξε Παρθένε, τῶν πταισμάτων μου τάς σειράς, διάρρηξον τάχος ταῖς πρός Κτίστην, τόν Πανοικτίρμονα πρεσβείαις σου.
Μεγίστη ἡ δύναμις, ἥν σεμνή, ἔλαβες ἀξίως, ἐκ Θεοῦ τοῦ θαυματουργεῖν˙ ταύτην οὖν χρωμένη ἤδη παῦσον, τά πολυχρόνια πάθη μου δέομαι.
Νομίμως ἀθλήσασα ἐπί γῆς, Παρασκευή Μάρτυς, καί τό στέφος ἐν οὐρανῷ, σῆς ἀπολαβοῦσα καρτερίας, ὑπέρ ἡμῶν τόν Σωτῆρα ἱκέτευε.
Θεοτοκίον.
Ὄμματι, Πανάσπιλε, ἐπ’ ἐμοί, ἱλέῳ σου βλέψον, καί ἰάτρευσον τά δεινά, τοῦ σώματος πάθη καί τάς νόσους, ἀποσκοράκισον θείαις πρεσβείαις σου.
Ὠδή γ΄. Σύ εἶ το στερέωμα.
Ἰσχύϊ τοῦ Πνεύματος, τοῦ Παναγίου ἡμᾶς ἐλέησον, Παρασκευή, καί νόσων παντοίων, σαῖς λιταῖς ἐλευθέρωσον.
Σῶσον ταῖς πρεσβείαις σου, Παρασκευή πανακήρατε, πάντας ἡμᾶς, τούς σέ ἀνυμνοῦντας καί εὐφήμως γεραίροντας.
Γενοῦ μοι, Πολύαθλε, τῷ τεθλιμμένῳ προστάτις σύντονος, καί ἐκ παθῶν, καί κινδύνων ῥῦσαι, ταῖς εὐχαῖς σου καί θλίψεων.
Θεοτοκίον.
Ἐξελοῦ, Πανάχραντε, νόσων δεινῶν με καί θλίψεων, τῶν ἀφειδῶς, καταπιεζόντων, τόν σόν δοῦλον ἑκάστοτε.
Ὠδή δ΄. Εἰσακήκοα, Κύριε.
Ῥώμην δίδου μοι, Πάνσεμνε, κατά τε δαιμόνων καί ὀλθερίων παθῶν, καί τόν σάλον τῶν πταισμάτων μου, ἱεραῖς λιταῖς σου καταπράϋνον.
Ἀγαπήσασα Κύριον, καί στεφάνους δόξης κομίσασα, ὑπέρ πάντων καθικέτευε, τῶν πιστῶν τιμώντων σε, Πανεύφημε.
Ἱκεσίας μου πρόσδεξαι, ὦ Παρασκευή˙ παρθένε πολύαθλε, καί παθῶν μου τήν σκοτόμαιναν, σοῦ θερμαῖς πρεσβείαις ἀποδίωξον.
Θεοτοκίον.
Ῥῦσαι, Κόρη Πανάμωμε, ἡ Θεόν ἀσπόρως κυήσασα, τόν σόν δοῦλον κινδυνεύοντα, καταποντισθῆναί με τοῖς πταίσμασιν.
Ὠδή ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ὥσπερ Σύ, Σεμνή, εἰς Νυμφῶνα τόν Οὐράνιον, αὐγάζῃ ταῖς ἐνθέοις μαρμαρυγαῖς, οὕτω σούς δούλους, δόξης θείας καταξίωσον.
Σοῦ ἐν τῷ ναῷ, προσελθόντας τούς οἰκέτας σου, ὦ Παρασκευή ἐλευθέρωσον, ἐκ νοσημάτων, ταῖς εὐχαῖς σου καί κακώσεων.
Ἔρωτι Θεοῦ, τήν ψυχήν μου πλῆξον δέομαι, Παρασκευή, θείαις πρεσβείαις σου, καί τῶν παθῶν μου, τήν ἀχλύν νῦν ἐξαφάνισον.
Θεοτοκίον.
Πάναγνε ἡμεῖς, κεκτημένοι σε βοήθειαν, σκέπην καί βεβαίαν ἀντίληψιν, παντός κινδύνου, διά σοῦ ἀεί ῥυσθείημεν.
Ὠδή στ΄. Ἱλάσθητί μου.
Αἱμάτων σου τοῖς κρουνοῖς, Παρασκευή ὡς κατέσβεσας, τῆς ἀπιστίας τό πῦρ, οὕτω νῦν κατάσβεσον, τήν φλόγα τῶν νόσων μου, ταῖς σαῖς ἱκεσίαις, καί κινδύνων με ἐξάρπασον.
Ῥεόντων τό χαμερπές, Παρασκευή πανακήρατε, τό ἄστατον καί φθαρτόν, παριδεῖν ἀξιωσον, σόν δοῦλον πρεσβείαις σου, καί ἀξιωθῆναι, θείας δόξης καί λαμπρότητος.
Ἁπάσας τάς κεφαλάς, τῶν ἀνομούντων συντρίβεσθαι, ὑπό τούς πόδας ἡμῶν, Θεόν καθικέτευε, Μάρτυς, τῶν τιμώντων σου, πόθῳ τήν σήν Κάραν, ἥν ἀπέτεμεν ὁ ἄνομος.
Θεοτοκίον.
Σύ οὖσα τό καθαρόν, καί ἁγιώτατον τέμενος, Μαρία τοῦ Παντουργοῦ, παράσχου μοι δάκρυα, ψυχήν καθαρίζοντα, καί ἐπάκουσόν μου, τῆς δεήσεως σοῦ δέομαι.
Ἐπίβλεψον μετ’ εὐμενείας, Παρασκευή ἀθληφόρε, ἐπί τά ἐμά δεινά πάθη τοῦ σώματος, καί ἴασιν δώρησαί μοι εὐχαῖς σου.
Θεοτοκίον.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.
Κοντάκιον Ἦχος β΄.
Προστάτρια πιστῶν, Παρασκευή ἀθληφόρε, πέλουσα, τοῖς τῇ σεπτῇ εἰκόνι σου θερμῶς προσπελάζουσιν, ἱκέτευε Χριστόν τόν Νυμφίον σου, δωρηθῆναι λύσιν τῶν δεινῶν, νόσων καί θλίψεων, καί ἁμαρτιῶν πασῶν τήν συγχώρησιν.
Προκείμενον. Ἦχος
δ΄.
Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον καί προσέσχε μοι, καί εἰσήκουσε
τῆς δεήσεώς μου.
Στίχος. Καί ἔστησεν ἐπί πέτραν τούς πόδους μας, καί κατεύθυνε τά διαβήματά μου.
Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Μάρκον (Ε΄ 24 – 34).
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ὄχλος πολύς, καί συνέθλιβον αὐτόν. Καί γυνή τις, οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἔτη δώδεκα, καί πολλά παθοῦσα ὑπό πολλῶν ἰατρῶν, καί δαπανήσασα τά παρ’ ἑαυτῆς πάντα, καί μηδέν ὠφεληθεῖσα ἀλλά μᾶλλον εἰς τό χεῖρον ἐλθοῦσα, ἀκούσασα περί τοῦ Ἰησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλω ὄπισθεν, ἤψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, ἔλεγε γάρ. Ὅτι, κἄν τῶν ἱματίων αὐτοῦ ἅψωμαι, σωθήσομαι. Καί εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγή τοῦ αἵματος αὐτῆς, καί ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπό τῆς μάστιγος. Καί εὐθέως ὁ Ἰησοῦς ἐπιγνούς ἐν ἐαυτῷ τήν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφείς ἐν τῷ ὄχλῳ, ἔλεγε. Τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων; Καί ἔλεγον αὐτῷ οἱ μαθηταί αὐτοῦ. Βλέπεις τόν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καί λέγεις. Τίς μου ἥψατο; καί περιεβλέπετο ἰδεῖν τήν τοῦτο ποιήσασαν. Ἡ δέ γυνή, φοβηθεῖσα καί τρέμουσα, εἰδυῖα ὅ γέγονεν ἐπ’ αὐτῇ, ἦλθε, καί προσέπεσεν αὐτῷ, καί εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τήν ἀλήθειαν. Ὁ δέ εἶπεν αὐτῇ. Θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε, ὕπαγε εἰς εἰρήνην, καί ἴσθι ὑγιής ἀπό τῆς μάστιγός σου.
Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Ταῖς τῆς Ἀθληφόρου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά
πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Μεταβολή τῶν θλιβομένων.
Μεταβολή παντός κινδύνου, ἀπαλλαγή νόσου παντοίας ὑπάρχουσα, Παρασκευή παρθένε, ῥῦσαι πάντας τῶν δεινῶν, τῆς τῶν ἐναντίων κακουχίας, καί τῆς τῶν δαιμόνων ἑταιρείας, ταῖς θείαις σου πρός Θεόν δεήσεσι.
Ὁ ἱερεύς:
Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου. Ἐπίσκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί κατάπεμψον ἐφ’ ἡμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια. Πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων. Ἱκεσίαις τοῦ Τιμίου καί Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων.Τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν Θαυματουργῶν. Τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν. Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης. Τῆς ἁγίας ἐνδόξου Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς τῆς ἀθληφόρου καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, Ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἡμᾶς.
Ὠδή ζ΄. Τήν ἡμῶν Σωτηρίαν.
Κάραν πάνσεπτον πάντες, τῆς Παρθενομάρτυρος δεῦτε Παρασκευῆς, πιστοί ἐν ἐτησίοις, τιμήσωμεν τοῖς ὕμνοις, ὡς πηγήν ἀνεξάντλητον, τῶν ἰαμάτων ἀεί, καί θείων δωρημάτων.
Ἑορτήν παναισίαν, οἱ πιστοί ὀρθοδόξως, ἐπιτελέσωμεν, φαιδρῶς Παρασκευῆς νῦν, τήν Κάραν προσκυνοῦντες, καί βοῶντες ἐκ πίστεως˙ πρόφθασον ῥῦσαι ἡμᾶς, λιταῖς σου πάσης νόσου.
Ὑπέρ πᾶσαν οὐσίαν, καί ὑπέρ χρυσίον ἡ Κάρα σου διαλάμπουσα, παρέχει σωτηρίαν, τοῖς πίστει, Ἀθληφόρε, πρός αὐτήν καταφεύγουσι, καί ἰατρεύει ψυχῶν, θανατηφόρους νόσους.
Θεοτοκίον.
Ἡ Θεόν σαρκοφόρον, Παναγία Παρθένε ἀποκυήσασα, ἐκ πάντων ἀδοκήτων, κινδύνων τόν λαόν σου, καί ἐκ νόσων περίσωζε, καί ἁμαρτίας δεσμόν, τάχει λιταῖς σου λῦσον.
Ὠδή η΄. Τόν Βασιλέα.
Στόματι πάντες, καί καρδίᾳ ὑμνοῦμεν, τήν πανένδοξον Μάρτυρα Κυρίου, ὅτι ἀρρωστίας ἐτύχομεν τήν λύσιν.
Ἐν Οὐρανίοις, Παρασκευή ἀθληφόρε, τοῖς σκηνώμασι χορεύουσα τῶν πίστει, σέ ὑμνολογούντων μνημόνευε, παμμάκαρ.
Ῥωσθεῖσα, Μάρτυς, τῇ ἰσχύϊ Κυρίου, τῶν τυράννων κατῄσχυνας τά θράση˙ θραῦσον καί νῦν πάντων, δεσμούς τυραννουμένων.
Θεοτοκίον.
Ἄχραντε μόνη, εὐλογημένη Μαρία, τά δυσίατα ἰάτρευσον πάθη, τοῦ οἰκτροῦ σου δούλου, ἵνα σε μακαρίζω.
Ὠδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Φλέξον παρανόμων, Παρασκευή Μάρτυς, περί τῷ θείῳ τεχνάσματα ἄθεα˙ πιστούς δέ πάντας, θείῳ αὐγάσματι λάμπρυνον.
Ἔμπλεως ἐνθέου, λάμψεως γενέσθαι, τόν σόν οἰκέτην νυνί καταξίωσον, ταῖς πρός τόν ὅλων Δεσπότην, λιταῖς σου, Πάνσεμνε.
Ἵνα σε δοξάζω, Παρασκευή πόθῳ, τάς ἀνιάτους μου νόσους θεράπευσον, καί ταῖς εὐχαῖς σου τελείαν, ῥῶσιν παράσχου μοι.
Θεοτοκίον.
Μόνη Θεοτόκε, ὡς Ἁγνή καί Μήτηρ, τῆς ἀκαθάρτου ἰλύος με κάθαρον, τῶν ἀκαθάρτων μωλώπων, καί σῶσον, Δέσποινα.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον
καί παναμώμητον, καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως
τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον, σέ
μεγαλύνομεν.
Χαίροις Ὀρθοδόξων ἡ καλλονή, χαίροις διωχθέντων, καταφύγιον ἰσχυρόν, χαίροις τῶν ἐν θλίψει, καί τῶν ἐν ἐξορίᾳ, Προκόπιε Θεόφρον, τό παραμύθιον.
Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.
Αἴτησαι εἰρήνην παρά Θεοῦ, ψυχῶν σωτηρίαν, καί κινδύνων ἀπαλλαγήν,
θεία ἀθληφόρε, Παρασκευή, εὐχαῖς σου, τοῖς πίστει εὐφημοῦσί σε καί γεραίρουσι.
Πορφυράν ἐξ αἵματος τήν στολήν, σύ περικειμένη, καί τό στέμμα ἐν κορυφῇ, ἔχουσα ὦ Μάρτυς, καί τήν τῆς παρθενίας, κατέχουσα λαμπάδα ἡμῶν μνημόνευε.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἁγιοι πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Τό Τρισάγιον.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.
(τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις
ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπισκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας
ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γενηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον, καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Καί τό τροπάριον. Ἦχος α΄.
Τήν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τήν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή ἀθληφόρε ὅθεν προχέεις ἰάματα, καί πρεσβεύεις ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Εἰς τήν ἀπόλυσιν, ψάλλομεν τό παρόν Προσόμοιον.
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν.
Θῦμα τῷ Δεσπότῃ καί Θεῷ, ἤχθης, καλλιπάρθενε, θεῖον καί παναμώμητον˙ πάσας ὅθεν ηὔφρανας, τάς οὐρανίους ἀρχάς, καί μακάρων, ἀοίδιμε, ψυχάς˙ διό πάντες, πίστει σου δεόμεθα, καί πόθῳ ζέοντι, ῥῦσαι ταῖς λιταῖς σου ἐκ νόσων, καί παντοδαπῶν ἐναντίων, ἡμᾶς τούς τιμῶντάς σε Πανεύφημε.
Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Ἦχος β΄.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου.
Ὁ Ἱερεύς: Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ
Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
