"ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ" στο ΗΡΩΔΕΙΟ

 

«ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ»

του συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

στο Ηρώδειο
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2022

Συμμετέχουν:
Γλυκερία, Δημήτρης Μπάσης, Ελεάννα Βαρελά και ο Jonathan Jackson

 

Ένα πολυδιάστατο μουσικό έργο, μία πολυπρόσωπη μουσική τριλογία, μια μεγάλη παραγωγή

«Πως μοιάζουμε όλοι μες στο Φως
Βουνά, στεριές και κτίσματα
Ένας ορθάνοιχτος ναός
Με ζωντανά Εικονίσματα»

 

Ο συνθέτης Ανδρέας Κατσιγιάννης σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών θα παρουσιάσουν την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου αποσπάσματα από την τριλογία του συνθέτη, «ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ».

Στης «Σιωπής τον Τόπο», το Άγιο Όρος, βιώνονται συνέχεια οι «ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ» της παρουσίας του Φωτός. Και οι ώρες γίνονται μεγαλύτερες όταν η του αενάου Φωτός Μητέρα, η «ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ» μεταδίδει το Φως της, σ' αυτούς που το αναζητούν.

Ο Ανδρέας Κατσιγιάννης καταθέτει συνθετικά την γνώση του, από την Βυζαντινή και Δυτική μουσική, μέσα από τον δικό του μουσικό κόσμο.

Μία κατανυκτική προσευχή, που θα ακουστεί σαν το θρόισμα του ανέμου κάτω από τη σκέπη του σεπτού Αγιορείτικου ουρανού στον Αττικό Ουρανό, στο Ηρώδειο, με ερμηνευτές τη Γλυκερία, τον Δημήτρη Μπάση, την Ελεάννα Βαρελά και τον κάτοχο 5 βραβείων Emmy, Αμερικανό μουσικό και ηθοποιό Jonathan Jackson μαζί με 100 χορωδούς από τρεις διαφορετικές χορωδίες.

Αφηγητής ο μεγάλος μας πρωταγωνιστής, Νικήτας Τσακίρογλου.

Την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών θα διευθύνει ο μαέστρος Στάθης Σούλης.

Μια κατανυκτική μουσική στιγμή κάτω από τον έναστρο ουρανό της Ακρόπολης, στο Ηρώδειο την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου.

Μέρος των εσόδων θα διατεθεί στην Ένωση Πολυτέκνων Αθηνών

Συντελεστές:

Συνθέτης: Ανδρέας Κατσιγιάννης, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών με μαέστρο τον Στάθη Σούλη.

Ερμηνευτές: Γλυκερία, Δημήτρης Μπάσης, Ελεάννα Βαρελά και ο Jonathan Jackson

Συμμετέχουν οι χορωδίες:

"Chorus Vivendi", χοράρχης Ιωάννης Βρυζάκης
Χορωδία Δήμου Νέας Σμύρνης «Μελωδοί», χοράρχης Γεώργιος Ζιάκας
Χορωδία Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, χοράρχης Νίκος Χιώτογλου

Σολίστες μουσικοί:

Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος, κλαρίνο
Στέφανος Δορμπαράκης, κανονάκι
Μάρκος Arlan Oscar, πλήκτρα
Φίλιππος Ρέτσιος, πιάνο
Απόστολος Βαλαρούτσος, κιθάρες
Νίκος Μέρμηγκας, πολίτικο λαούτο, μαντολίνο, μπουζούκι
Τάκης Βασιλείου, κρουστά

Ενορχηστρώσεις:

Δημήτρης Μαθιόπουλος, Δημήτριος Σιάμπος, Απόστολος Τσιάρκας, Ανδρέας Κατσιγιάννης

Σχεδιασμός ήχου - ηχοληψία: Γιώργος Καριώτης

Αφηγητής: Νικήτας Τσακίρογλου

Το μουσικό ορατόριο «ΜΕΓΑΛΕΣ ΩΡΕΣ» αποτελείται από δύο ενότητες τραγουδιών και ορχηστρικών θεμάτων του συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη. Από την δισκογραφική του δουλειά «Της Σιωπής ο Τόπος» και σε πρώτη εκτέλεση από τον ακυκλοφόρητο δίσκο του «ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ».

Η ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΤΟ ΒΕΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ

 

Άκρως επιτυχημένη η επετειακή εκδήλωση της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς στο κατάμεστο από κόσμο Βεάκειο Θέατρο.

Στο κατάμεστο από κόσμο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά, στο λόφο της Καστέλλας, σε μία ιδιαίτερη και ξεχωριστή βραδιά με έντονες στιγμές συγκίνησης, αλλά και χαράς, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2022 η μεγάλη φιλανθρωπική και επετειακή συναυλία που διοργάνωσε η Ι.Μητρόπολη Πειραιώς, υπό την αιγίδα της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής και την υποστήριξη του Δήμου Πειραιά και του Ε.Β.Ε.Π.

Η όλη εκδήλωση είχε φιλανθρωπικό σκοπό και ήταν αφιερωμένη στην Μικρασιατική Καταστροφή με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τα τραγικά εκείνα γεγονότα, αλλά στους ανθρώπους της Γ΄ και Δ΄ ηλικίας, αφού σε λίγες ημέρες (1η Οκτωβρίου) θα τιμήσουμε την ημέρα που είναι αφιερωμένη στον παππού και τη γιαγιά.

Στην συναυλία, την καλλιτεχνική επιμέλεια της οποίας είχε ο Στέλιος Φωτιάδης, τραγούδησαν η Γλυκερία, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Δημήτρης Κοντογιάννης και η χορωδία των Εκπαιδευτηρίων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, σχετικά με την Σμύρνη γεγονότα, αφηγήθηκε η ηθοποιός Δήμητρα Χατούπη, ενώ συμμετείχε και το παραδοσιακό Χορευτικό Συγκρότημα του Συλλόγου Μικρασιατών Ελευσίνας.

Κατά τον σύντομο χαιρετισμό του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ, εμφανώς συγκινημένος, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς όλους για την παρουσία τους σε αυτή την «εκδήλωση τιμής, αγάπης και κοινωνικής προσφοράς», αλλά και την βαθιά του «φόρτιση και τη συγκίνηση για την αποψινή γιορτή που είναι ουσιαστικά μία εορτή μνήμης», όπως χαρακτηριστικά είπε. «Όλοι μαζί απλώνουμε το χέρι και ανάβουμε ένα κεράκι για τις ψυχές όλων αυτών των μαρτύρων και ηρώων που έπεσαν εκεί στη γη της Ιωνίας, στη Μικρά Ασία, την πολυαγαπημένη», συμπλήρωσε.

Αναφερόμενος στις τρείς νικηφόρες Συνθήκες (Μούδρου, Παρισίων, Σεβρών), διερωτήθηκε «πως μπορεί η Ελλάδα που ήταν στις νικήτριες δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, να βρεθεί σε αυτή την τραγική κατάσταση;». «Αιτία, δυστυχώς, η διχόνοια και η διαίρεση του λαού», «το μίσος, η πνευματική και ηθική αποσάθρωση» υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος, τονίζοντας πως «όλα αυτά οδήγησαν στο να ξεριζωθεί ο Ελληνισμός τόσο βίαια από τις πατρογονικές του εστίες και να γίνει πρόσφυγας». «Αυτή η διχόνοια ήταν η αιτία αυτής της τραγωδίας και αυτού του πολέμου», πρόσθεσε.

Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος μιλώντας για το πολύ σημαντικό έργο που επιτελεί το Γηροκομείο Πειραιώς, μιας και η 1^η Οκτωβρίου είναι ημέρα αφιερωμένη στην Γ΄ ηλικία, σημείωσε πως το ίδρυμα αυτό 130 χρόνια τώρα «αγωνίζεται να προσφέρει ένα μεγάλο ανοιχτό σπίτι, μία μεγάλη ζεστή αγκαλιά για τους ανθρώπους που μας έδωσαν τόσα πολλά με το βιός τους και τη ζωή τους και τώρα έχουν την ανάγκη μιας ήρεμης, γαλήνιας και Ευλογημένης συντροφιάς», χωρίς, όπως υπογράμμισε, το ίδρυμα να είναι κερδοσκοπικού χαρακτήρος.

Τέλος, αναφερόμενος στο φιλανθρωπικό έργο της τοπικής μας Εκκλησίας, επεσήμανε πως «το μεγάλο λιμάνι είναι αναγκαίο να θέλει και να πρέπει και να μπορεί να προσφέρει στοργή και αγάπη σε κάθε άνθρωπο που έρχεται εδώ», χωρίς καμία απολύτως διάκριση, «γιατί εδώ ακριβώς χτυπάει η καρδιά μας και η καρδιά μας συντονίζεται με κάθε καρδιά που πονάει» και εμείς ως Εκκλησία, αν και ο σκοπός μας είναι να γίνουν οι ψυχές των ανθρώπων Θεοφόρες, «δεν μπορούμε να αδιαφορούμε όταν κάποιος πονάει και σφαδάζει δίπλα μας».

«Για αυτούς τους τρεις μεγάλους σκοπούς γίνεται αυτή η γιορτή», είπε ολοκληρώνοντας ο Σεβασμιώτατος, ευχαριστώντας θερμά όλους όσοι «με αγάπη και φιλοστοργία δίνουν τον εαυτό τους στο έργο της Εκκλησίας μας».

Στην Εκδήλωση, την οποία παρουσίασαν η Ανδριάνα Ζαρακέλη, η Μπάγια Αντωνοπούλου και ο Δημήτρης Αλφιέρης, παρέστησαν: ο Υπουργός Επικρατείας Γεώργιος Γεραπετρίτης, η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου, ο Υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Κωνσταντίνος Κατσαφάδος, ο Γενικός Γραμματέας της Βουλής Γεώργιος Μυλωνάκης, ο Γενικός Γραμματέας Κοινωνικής Αλληλεγγύης και καταπολέμησης της φτώχειας Γεώργιος Σταμάτης, η Γενική Γραμματέας Αγροτικής Ανάπτυξης Χριστίνα Καλογήρου, οι Βουλευτές Ιωάννης Μελάς, Νικόλαος Μανωλάκος, Νόνη Δούνια, Χριστόφορος Μπουτσικάκης, κ.Θεόδωρος Δρίτσας και Δημήτρης Μαρκόπουλος, ο Περιφερειάρχης Αττικής Γιώργος Πατούλης, ο Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης, η Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Σταυρούλα Αντωνάκου, το μέλος της Κ.Ε. του ΠΑ.ΣΟΚ. – ΚΙΝ.ΑΛ. Παύλος Χριστίδης, ο Υπαρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Γεώργιος Γιάννινας, ο Εκπρόσωπος του Λιμενικού Σώματος Υποναύαρχος Νικόλαος Πολέμης, ο Κεντρικός Λιμενάρχης Σπυρίδων Ευαγγελίδης, η Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πειραιά Ειρήνη Μαραγκάκη, η πρ.Προϊσταμένη του Εφετείου Πειραιά Αγγελική Κόφφα, η πρόεδρος της Alter Ego Media Φωτεινή Υψηλάντη, Περιφερειακοί Σύμβουλοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιώς Νικόλαος Πλατανησιώτης, οι Αντιδήμαρχοι Γρηγόρης Καψοκόλης, Κυριακή Μπουρδάκου, Δημήτρης Καρύδης, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς Θεόδωρος Καπράλος, ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μητροπόλεως Ύδρας Αρχιμ.Νεκτάριος Δαρδανός, ο Πρόεδρος του ΕΒΕΠ Βασίλειος Κορκίδης και ο Γραμματέας της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος Αρχιμ.Δαμασκηνός Πετράκος.

 

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΚΥΡΙΑΚΟΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ

 

«Ο όσιος Κυριακός έζησε επί της βασιλείας του Θεοδοσίου του Μεγάλου και καταγόταν από την πόλη της Κορίνθου, στην Εκκλησία της οποίας ο πατέρας του Ιωάννης ήταν πρεσβύτερος. Η μητέρα του λεγόταν Ευδοκία και υπήρξε ανεψιός του επισκόπου Πέτρου, ενώ ο ίδιος ήταν αναγνώστης κατά την τάξη. Όταν ήταν δεκαοκτώ ετών, πήγε στα Ιεροσόλυμα και έγινε μοναχός από τον όσιο Ευθύμιο τον μεγάλο. Ως μοναχός επέδειξε  πολλή και μεγάλη άσκηση, έλεγξε αυτούς που φρονούσαν τα πλανεμένα δόγματα του Ωριγένη, τέλεσε με τη δύναμη του Χριστού πολλά θαύματα κι έφτασε σε βαθύτατο γήρας. Ήταν πράος και κοινωνικός ως άνθρωπος, ενώ προείπε με θεία αποκάλυψη πολλά από τα μέλλοντα να συμβούν. Ήταν σωματώδης, όχι όμως άγριος και αποκρουστικός, αλλά ευγενής στους τρόπους, χωρίς να έχει κάποια σωματική αναπηρία ή κάποιο νόσημα από το πέρασμα των χρόνων. Για κάποιους χρόνους καθοδήγησε και τη Λαύρα του αγίου Χαρίτωνος».

 

Εκζητώντας σήμερα τις πρεσβείες του οσίου Κυριακού, εισπράττουμε τη χάρη των πρεσβειών και του μόλις χθες εορταζομένου οσίου Χαρίτωνος. Όχι μόνον βεβαίως λόγω της εγγύτητος της εορτής του, αλλά λόγω κυρίως του γεγονότος ότι ο όσιος Κυριακός υπήρξε ο συνεχιστής του οσίου Χαρίτωνος, εκείνος που, όπως αναφέρει το συναξάρι, καθοδήγησε μετά την κοίμηση του Γέροντος Χαρίτωνος το ποίμνιο της μονής που εκείνος είχε ιδρύσει. Η ένταση λοιπόν της χάρης της σημερινής εορτής έρχεται διπλή για εκείνους που την τιμούν κατά τον τρόπο της Εκκλησίας μας. Το τονίζει και ο υμνογράφος: «Εν δόξη παριστάμενος Θεώ τω Παντοκράτορι, Κυριακέ συν τω θείω Χαρίτωνι θεοκήρυξ, αδιαλείπτως μέμνησο των εκτελούντων, άγιε, την φωτοφόρον μνήμην σου». Δοξασμένος παρίστασαι στον Παντοκράτορα Θεό, θεοκήρυξ Κυριακέ, μαζί με τον θείο Χαρίτωνα, γι’  αυτό και να θυμάσαι αδιάκοπα εμάς, που τελούμε τη φωτοφόρα μνήμη σου. Και το χάρισμα της πνευματικής καθοδήγησης που κοσμούσε τον όσιο Χαρίτωνα, το ίδιο κοσμούσε και τον όσιο Κυριακό. Κι αυτός υπήρξε Γέροντας, όπως η Εκκλησία μας κατανοεί τον όρο, κάτω βεβαίως από τις ίδιες προϋποθέσεις του οσίου Χαρίτωνα: να έχει  γεμίσει από το Πνεύμα του Θεού, γιατί αγωνίστηκε στην πράξη της τηρήσεως των αγίων εντολών του Χριστού και γιατί καθάρισε έτσι την καρδιά του από τη λάσπη των παθών. «Όλην του Πνεύματος την χάριν εισωκίσατο» ο όσιος, διότι «πράξει προσέθεσε την θεωρίαν».

Η υμνολογία της Εκκλησίας μας επιμένει ιδιαιτέρως στο τελευταίο σημείο. Δηλαδή, αν κανείς δεν αγωνιστεί εμπράκτως στην πνευματική ζωή, αν με τη χάρη του Θεού δεν θελήσει να μεταστρέψει το εμπαθές της καρδίας του, ώστε καθαρή αυτή να λάμψει τις λαμπηδόνες του αγίου Πνεύματος, δεν μπορεί αυτός να θεωρηθεί χριστιανός, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αληθινή η προσευχή του και η προς τον Θεό δοξολογία του. Με άλλα λόγια τότε η στροφή προς τον Θεό είναι γνήσια, τότε υπάρχει αληθινή λατρεία του Θεού, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στην κατάσταση της καθάρσεως από τα πάθη του. «Έφριξε σου ήλιος το εγκρατές και στερρόν, δι’  ετών σε πλείστων οργιζόμενον μη δυνηθείς όλως κατιδείν, μήτε εν ημέρα τροφής μετέχοντα, όσιε, ευτόνως μελωδούντα, αγρυπνίαις απαύστοις∙ τη δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε». Ο ήλιος, σημειώνει ο υμνογράφος, έφριξε μπροστά στην εγκράτεια και τη στέρεα θέλησή σου, όσιε, γιατί δεν μπόρεσε να σε δει, για πολλά χρόνια, να οργίζεσαι έστω και ελάχιστα, κι ούτε  κατά τη διάρκεια της ημέρας να  τρως κάτι, ενώ με δύναμη σε  διαρκείς αγρυπνίες υμνολογούσες: δόξα στη δύναμή Σου, φιλάνθρωπε.

Οι ύμνοι της Εκκλησίας μας όμως επισημαίνουν και κάτι ακόμη εξόχως σημαντικό: ο όσιος Κυριακός, έχοντας καθαρίσει το οπτικό της ψυχής του με την εγκράτεια και έχοντας φωτιστεί επομένως από το Πνεύμα του Θεού – ο Κύριος άλλωστε το έχει υποσχεθεί: «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» - μπορούσε να διακρίνει την πλάνη από την αλήθεια, τη γνήσια διδασκαλία του Χριστού από την αίρεση.  Χωρίς ο όσιος Κυριακός να θεωρείται διδάσκαλος της Εκκλησίας, όμως λόγω της αγιασμένης ψυχής του – και τις προσωπικές μελέτες του ασφαλώς για την ωφέλεια της ψυχής του - καθοδηγούσε τους πιστούς στην υπέρβαση της πλάνης   του ωριγενισμού. «Συ των κακοδόξων την απάτην ήλεγξας του Ωριγένους, γενναίοις αγώσι, μαθητών του λήρου τε και μυθολόγου». Θυμίζει η περίπτωσή του τον άγιο Σπυρίδωνα, τον άγιο Νικόλαο, και άλλους αγίους, οι οποίοι χωρίς να έχουν τη δυνατότητα της θεωρητικής αντιμετώπισης των αιρετικών, έβλεπαν καθαρά την πλάνη και την έλεγχαν αυστηρότατα. Κι είναι σημαντική, όπως είπαμε, η επισήμανση αυτή, γιατί δείχνει και σε εμάς σήμερα, ότι όταν βρισκόμαστε σωστά στην Εκκλησία, με κάποια έστω πνευματική ζωή πάνω στις εντολές του Χριστού, τότε το Πνεύμα του Θεού λειτουργεί μέσα μας, με τρόπο που να μας προφυλάσσει από την πλάνη. Δυστυχώς όμως, αν σήμερα έχουν αυξηθεί οι διάφοροι αιρετικοί, αν οι Γιεχωβάδες, οι Προτεστάντες, οι οπαδοί της νέας λεγόμενης εποχής με τα φαινόμενα του νεοπαγανισμού κλπ., απλώνονται, αλώνοντας τις ψυχές των ανθρώπων, είναι γιατί έχει χαλαρώσει η σύνδεση των πιστών με την Εκκλησία. Αφύλαχτες λοιπόν οι ψυχές από τη χάρη του Θεού, γίνονται εύκολα έρμαιο του Πονηρού και των διαφόρων οργάνων του.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΑ...

 

Μία πολύ δυνατή παιδαγωγική αφίσα! Που τι φανερώνει; Πόσο οι γονείς και όλοι όσοι σχετιζόμαστε με παιδιά και νέους δρούμε με τον πιο αντιπαιδαγωγικό τρόπο στην προσπάθειά μας να ασκήσουμε "παιδεία και αγωγή"! Πέντε "μη" - και όχι μόνον αυτά! - που λειτουργούν στην πραγματικότητα ως "πυροβολισμοί" στο παιδί μας, κάτι που αναδεικνύει με τον πιο εποπτικό τρόπο η συγκεκριμένη ανάρτηση. Κι αυτό γιατί η διαπαιδαγώγηση δεν στηρίζεται στην άρνηση, αλλά στη θέση: όχι τι να μην κάνει το παιδί αλλά υπόδειξη του τι να κάνει και πού να στραφεί, πού να διοχετεύσει δηλαδή την ενέργεια της ψυχοσωματικής του ύπαρξης. Η άρνηση είναι... "κενό" - υπάρχει μόνο όταν το αφήνει κανείς, γιατί ήδη έχει στραφεί σε ό,τι ανοίγεται ευοίωνο ενώπιόν του. Κι είναι ευνόητο ότι η θετική υπόδειξη γίνεται με τα λόγια, όταν υπάρχει το βιωμένο παράδειγμα, το οποίο κατεξοχήν αυτό λειτουργεί ως κανόνας και δρόμος ζωής! "Μισώ τις διδαχές που βλέπω ότι προέρχονται από άνθρωπο που ζει με αντίθετο από αυτές τρόπο", σημειώνει με έμφαση ο άγιος Γρηγόριος Θεολόγος, μέγας Πατήρ και Διδάσκαλος της Εκκλησίας.

             Λοιπόν, αν θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και έτσι να οικοδομήσουμε μία καλύτερη κοινωνία - να βοηθήσουμε έτσι και τον ίδιο τον εαυτό μας - πρέπει να κινητοποιηθούμε πρώτα εμείς στην άσκηση του αγαθού και των αξιών της ζωής, κυρίως της αγάπης. Η σωστή διαπαιδαγώγηση απαιτεί κόπο και γνήσια θυσιαστική αγάπη, ενώ οι προτροπές που στηρίζονται στα "μη" αποκαλύπτουν την υποκρισία της ζωής μας: απαιτούμε από τα παιδιά μας χωρίς εμείς να... κουνάμε ακόμη και το δαχτυλάκι μας! Τα "ουαί" του Χριστού προς τους υποκριτές Φαρισαίους της εποχής Του ισχύουν στην περίπτωση αυτή πολλαπλασίως και για εμάς!