«ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΡΩΝ!»
«Την 22αν Νοεμβρίου
(1975), ημέραν Σάββατον το πρωί εις την αγίαν Προσκομιδή μετά τήν μνημόνευσιν
και εν ώρα που θα καλύψω τα άγια Δώρα, είδα ζωντανή και εν αγιότητι ομολογώ 1
κομμάτι αίμα στεγνό το άγγιξα και στο δάκτυλό μου, απάνω έμεινε το αίμα,
φωνάζοντας τον αδελφόν της Ι. Μονής Μοναχόν π. Σεραφείμ, είπα την υπόθεσιν και
μου είπε εμείς πάτερ δεν βλέπωμεν, αλλά είδες τι είναι; Και εγώ του απήντησα
ότι πιστεύω και προσκυνώ ότι είναι ο ίδιος ο Θεός παρών.
Κύριε ελέησον τρις είπα.
Αρχιμ.
Ιάκωβος»
(Σημείωμα του οσίου Ιακώβου του εν Ευβοία, στις 22
Νοεμβρίου 1975).
Συγκλονισμένος ο άγιος Ιάκωβος καταγράφει μετά τη Θ.
Λειτουργία την εμπειρία του στο τέλος της ακολουθίας της Προσκομιδής: είδε και
άγγιξε το αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Όχι αυτό που μετά τη μεταβολή των
τιμίων δώρων βλέπουμε εν πίστει και μετέχουμε εν αφελότητι καρδίας υπό τα είδη
του άρτου και του οίνου, αλλά αυτό που και οι σωματικές αισθήσεις επισημαίνουν.
Ο Κύριος προφανώς για να ενισχύσει τον όσιο δούλο Του, και δι’ αυτού όλους τους
πιστούς που θα το άκουγαν και θα το διάβαζαν, επιτρέπει το συγκεκριμένο θαύμα. Ο
Γέρων Ιάκωβος, τη στιγμή εκείνη, νιώθει συγκλονισμένος, γιατί είναι βέβαιος για
τη δωρεά και τη χάρη. Θέλει όμως να τη μοιραστεί. Ο μακαριστός κι αυτός γέρων
Σεραφείμ πιστεύει τον λόγο του αγίου, «δεν βλέπει» όμως τίποτε. Η ιδιαίτερη
χάρη ήταν για τον άγιο δούλο του Θεού Ιάκωβο˙ για τον όσιο ασκητή που μετείχε
καθημερινά στη θεία Λειτουργία με συντετριμμένη καρδιά, γονατιστός, «βλέποντας τους
αγγέλους και τους αρχαγγέλους» που μετέχουν στην ιερή σύναξη. Συχνά ομολογούσε
σε κληρικούς: «αν βλέπαμε με τα μάτια μας το τι διαδραματίζεται την ώρα της θείας
Λειτουργίας, θα πέφταμε όλοι κάτω!»
Δεν είναι βεβαίως η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο. Πολλές φορές στα κείμενα της Εκκλησίας μας διαβάζουμε παρόμοια θαυμαστά περιστατικά με τα τίμια δώρα και τη θεία κοινωνία, και δεν απέχουμε πολλά χρόνια που εξίσου παρόμοιο γεγονός συνέβη σε περιοχή της Μικράς Ασίας, όπου μάλιστα και ανεγέρθηκε στην περιοχή περίλαμπρος ναός. Σημασία πάντως έχει ότι Κύριος ο Θεός μας δεν αφήνει «αμάρτυρον» τον εαυτό Του. Συγκαταβαίνει στις αδυναμίες μας και είτε άμεσα είτε κατεξοχήν μέσω των γνησίων φίλων Του μάς κάνει μετόχους των μυστηρίων Του και της παρουσίας Του! Έτσι κι αλλιώς όμως, το ίδιο το γεγονός της Θείας Λειτουργίας είναι «ο Ουρανός στη γη»! Αρκεί να έχει κάποιος λίγη πίστη.
