«Ο όσιος Στυλιανός
αγιάστηκε ήδη από τη μήτρα της μητέρας του και έγινε κατοικητήριο του Αγίου
Πνεύματος. Έδωσε μάλιστα ό,τι περιουσία είχε στους πτωχούς και
ακολούθησε τον μοναχικό βίο, ξεπερνώντας όλους στην επίπονη άσκηση και τη
σκληραγωγία. Έπειτα πήγε στην έρημο, κι αφού βρήκε ένα σπήλαιο ως τόπο
κατοικίας, δεχόταν τροφή από θείο άγγελο κι έγινε θεραπευτής ποικίλων ανιάτων
παθών. Όταν κάποτε ο φθοροποιός θάνατος, προσβάλλοντας νεογνά, έκανε
άτεκνες αυτές που είχαν γεννήσει, οι μητέρες επικαλούνταν το όνομα του αγίου
και φτιάχνοντας το τίμιο εικόνισμά του ξαναγίνονταν και πάλι ικανές προς
τεκνοποιία. Όταν πέθανε, το σώμα του κατατέθηκε στη χώρα των Παφλαγόνων,
επιτελώντας πολλές ιάσεις και θαυματουργίες».
